W każdym roku kalendarzowym pracownikowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze 20 dni, jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat, i 26 dni, jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat. W ramach wskazanego wymiaru pracownik może skorzystać z 4 dni urlopu na żądanie. 

Zgodnie z treścią art. 167² kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu. Ten rodzaj urlopu ma specyficzny charakter i nie musi być przewidziany w planie urlopów. Pracownik może z niego skorzystać w sposób niezaplanowany.

Warto pamiętać, że wymiar urlopu na żądanie jest niezależny od wymiaru czasu pracy, w jakim zatrudniony jest pracownik. Jest także niezależny od wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi w danym roku kalendarzowym oraz łącznej liczby dni urlopu wypoczynkowego bieżącego i zaległego do wykorzystania w danym roku. W przypadku, gdy pracownik nie wykorzysta urlopu na żądanie w danym roku kalendarzowym, to taki urlop przekształca się w zwykły urlop wypoczynkowy i przechodzi na kolejny rok, jednak nie ma już wtedy charakteru urlopu na żądanie. Wynika to wprost z treści przywołanego wyżej przepisu. Pracodawca ma bowiem obowiązek udzielić pracownikowi NIE WIĘCEJ niż 4 dni urlopu na żądanie. Oznacza to, że jeżeli pracownik nie wykorzysta w roku kalendarzowym 4 dni urlopu na żądanie, to nie będzie dysponował zwiększonym wymiarem dni o takim charakterze w roku kolejnym. W danym roku może wykorzystać maksymalnie 4 dni urlopu na żądanie.