Po wykorzystaniu pełnego okresu zasiłkowego (zasiłku chorobowego) ubezpieczonemu przysługuje prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Jego przyznanie następuje po odbyciu komisji lekarskiej. Na ogół świadczenie jest przyznawane w ciągłości po okresie zasiłku chorobowego, ale na termin stawienia się na komisji i orzeczenie ubezpieczony musi czekać.

Z pracownikiem długotrwałe nieobecnym w pracy z powodu choroby pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym. Takie rozwiązanie ustawodawca przewidział w art. 53§ 1 pkt 1 kodeksu pracy. Zgodnie z jego treścią pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

a. dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

b. dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Uprawnienie do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia powstaje po upływie wskazanych powyżej okresów ochronnych. Z dyspozycji art. 53 § 1 pkt 1 lit. b kodeksu pracy wynika, iż okres niezdolności do pracy, po którym można rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia z pracownikiem zatrudnionym co najmniej 6 miesięcy, musi wynosić dłużej niż łączny okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące. Tym samym okres ten obejmuje czas pobierania przez pracownika trzech świadczeń związanych z niezdolnością do pracy: wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego.

Ostatnim ze wskazanych w przywołanym wyżej przepisie świadczeniem należnym osobie niezdolnej do pracy jest świadczenie rehabilitacyjne. Należy się ono ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy (art. 18 ust. 1 ustawy). Jest ono przyznawane na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy). O przyznaniu tego świadczenia decyduje lekarz. Kwestia możliwości rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b kodeksu pracy z pracownikiem oczekającym na komisję lekarską ZUS stała się przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego. W wyroku z dnia 6 kwietnia 2007 r., sygn. akt II PK 263/06, Sąd Najwyższy uznał, iż ochrona stosunku pracy pracownika niezdolnego do pracy wskutek choroby obejmuje okres pierwszych trzech miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, choćby pracownik nie mógł wobec pracodawcy wykazać korzystania z tego świadczenia bezpośrednio po okresie pobierania zasiłku chorobowego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b kodeksu pracy).

Z kolei wyroku z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt II PK 245/08, Sąd Najwyższy zajął bardziej jednoznaczne stanowisko w analizowanej kwestii. Wynika z niego, iż rozwiązanie umowy o pracę w okresie między wyczerpaniem przez pracownika zasiłku chorobowego a ostatecznym rozstrzygnięciem organu rentowego w przedmiocie świadczenia rehabilitacyjnego jest zgodne z prawem, chyba że z decyzji organu rentowego wynika, iż pracownik miał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy stwierdził bowiem, iż: „Jeżeli jednak pracownik wystąpił z wnioskiem o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, to ocena zgodności z prawem rozwiązania umowy o pracę w okresie między upływem okresu pobierania zasiłku chorobowego a rozstrzygnięciem wniosku pracownika o świadczenie rehabilitacyjnej zależy od treści rozstrzygnięcia tego wniosku. W szczególności przyznanie rozważanego świadczenia pracownikowi, przysługującego od pierwszego dnia po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, będzie oznaczać bezprawność rozwiązania umowy, które wypadłoby wówczas w okresie objętym ochroną z art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. [kodeksu pracy]”.