Ustawa z dnia 9 marca 2023 roku o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw wprowadza zmianę art. 30 § 4. Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu:  „W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.” Oświadczenie powinno zostać złożone na piśmie.

Ponadto pracodawca będzie także zobowiązany do skonsultowania zamiaru wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas określony lub umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z zakładową organizacją związkową (art. 38 § 1 kodeksu pracy).

Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że nowe przepisy rozszerzają także katalog roszczeń pracownika, któremu wypowiedziano umowę o pracę na czas określony niezgodnie z prawem. Obecnie taki pracownik może żądać jedynie odszkodowania. Od 26 kwietnia 2023 roku oprócz tego, będzie mógł także wystąpić o stwierdzenie bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach (art. 45 § 1 kodeksu pracy). Zgodnie ze zmienionym brzmieniem § 2 tego artykułu: Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Jeżeli przed wydaniem orzeczenia upłynął termin, do którego umowa o pracę zawarta na czas określony miała trwać, lub jeżeli przywrócenie do pracy byłoby niewskazane ze względu na krótki okres, jaki pozostał do upływu tego terminu, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.