Sprawdzanie służbowej poczty mailowej stanowi realizację obowiązków pracowniczych. Ich wykonywanie powinno odbywać się w czasie pracy, który w podstawowym systemie czasu pracy, nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

Z kodeku pracy jednoznacznie wynika, iż czasem pracy jest czas,
w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że po wyznaczonych godzinach pracy pracownik przestaje pozostawać w dyspozycji pracodawcy i nie ma on obowiązku świadczenia pracy. Należy zatem przyjąć, że praca ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy lub przedłużony dobowy wymiar czasu pracy stanowi dla niego pracę w godzinach nadliczbowych. Jest ona świadczona między innymi w sytuacji, gdy pracownik odbiera telefony służbowe po godzinach pracy. W zamian za pracę w godzinach nadliczbowych pracownik ma prawo do wynagrodzenia za pracę i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych, o którym mowa w art. 151¹ kodeksu pracy, lub do czasu wolnego udzielanego na zasadach określonych w art. 151² kodeksu pracy.

Ponadto trzeba pamiętać, że kontrolowanie maili, czy odbieranie telefonów służbowych może zostać zakwalifikowane jako dyżur. Zgodnie z dyspozycją art. 151⁵ § 1 kodeksu pracy pracodawca może zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (dyżur). Jeżeli podczas dyżuru pracownik nie wykonywał pracy, czas ten nie jest wliczany od czasu pracy (art. 151⁵ § 2 kodeksu pracy). W konsekwencji tylko czas faktycznej pracy (sprawdzanie poczty, wysyłanie maili, itp.) mający miejsce w czasie dyżuru będzie zaliczany do czasu pracy.

Dyżur nie może naruszać prawa pracownika do dobowego i tygodniowego odpoczynku (art. 151⁵ § 2 in fine kodeksu pracy). Pracownikowi przysługuje bowiem prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego (art. 132 § 1 kodeksu pracy) i co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego (art. 133 § 1 kodeksu pracy). Normy odpoczynku nie mają zastosowania do pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz w razie konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii. Ponadto w przypadku zmiany pory wykonywania pracy przez pracownika
w związku z jego przejściem na inną zmianę, zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy, tygodniowy nieprzerwany odpoczynek może obejmować mniejszą liczbę godzin, ale nie może być krótszy niż 24 godziny (art. 132 § 2 i art. 133 § 2 kodeksu pracy).