Nie ulega wątpliwości, że pracownik niepełnosprawny podlega wszelkim badaniom profilaktycznym przypisanym pracownikom pełnosprawnym. Wynika to wprost z art. 229 kodeksu pracy, w którym to przepisie ustawodawca nie różnicuje pracowników na pełno- i niepełnosprawnych. Badania, jakim podlegają są następujące:

• wstępne – przed dopuszczeniem do pracy,
• okresowe – z upływem ważności badań wstępnych / w terminie wskazanym przez uprawnionego lekarza,
• kontrolne – w przypadku nieobecności w pracy spowodowanej chorobą trwającej co najmniej 30 dni w roku kalendarzowym.

Dodatkowymi badaniami przeznaczonymi dla osób niepełnosprawnych w ramach badań profilaktycznych jest ocena czy pracownik niepełnosprawny może pracować w porze nocnej i godzinach nadliczbowych. Co do zasady bowiem osoby niepełnosprawne nie powinny wykonywać pracy w godzinach nadliczbowych oraz w porze nocnej. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Ustawodawca uzależnił jednak wyjątek w tym zakresie od zgody na pracę powyżej wskazanych norm po uzyskaniu decyzji lekarza. Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy, ograniczenia (tj. 7h / 35h, zakaz pracy w godzinach nadliczbowych lub porze nocnej) nie mają zastosowania m.in. gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę.

Dodatkowo w świetle art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy. W związku z brakiem powszechnej regulacji, to pracodawca określa zasady udzielania tych zwolnień. Wynagrodzenie za czas badań oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.