Pora nocna obejmuje 8 godzin mieszczących się w przedziale od 21:00 do 7:00. Wyboru konkretnych ośmiu godzin w przedziale czasu określonym w art. 151(7) § 1 Kodeksu pracy dokonuje pracodawca samodzielnie lub we współpracy ze związkami zawodowymi.

Każdy pracodawca ma obowiązek określenia pory nocnej. Powinien to zrobić w układzie zbiorowym pracy albo regulaminie pracy, a jeżeli nie obowiązują u niego takie akty, to w obwieszczeniu. O porze nocnej pracodawca informuje pracowników również w dodatkowej informacji o warunkach zatrudnienia (art. 29 § 3 pkt 1 lit. m Kodeksu pracy), którą jest zobowiązany przekazać pracownikowi w terminie 7 dni od dnia dopuszczenia do pracy. Jeśli u danego pracodawcy pora nocna nie zostanie określona, to przyjmuje się, że obejmuje ona pełne 10 godzin między 21:00 a 7:00.

„Pracodawca nie musi określać ram pory nocnej jednakowo dla wszystkich pracowników. Może ona być ukształtowana w sposób zróżnicowany w poszczególnych jednostkach organizacyjnych zakładu pracy, a nawet dla poszczególnych pracowników. Należy jedynie pamiętać, że, ustalając porę nocną, należy opierać się na uzasadnionych kryteriach (np. związanych z rodzajem i organizacją pracy), które nie mogą mieć charakteru dyskryminującego” (K. Stefański [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom II. Art. 94–304(5), wyd. VII, red. K. W. Baran, Warszawa 2025).