W specyficznym systemie pracy weekendowej pracownik może świadczyć pracę wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta. Pracodawca nie może powierzyć mu obowiązków w inne dni tygodnia. Z tego względu problematyczne jest określenie wymiaru czasu pracy.

Co do zasady ustalając wymiar czasu pracy należy kierować się zasadami wynikającymi z art. 130 § 1 i 2 Kodeksu pracy. Jednak stosowanie art. 130 § 2 Kodeksu pracy w systemie pracy weekendowej budzi wątpliwości interpretacyjne. Przepis ten stanowi, iż każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Natomiast w systemie pracy weekendowej każde święto oznacza możliwość dłuższej pracy w okresie rozliczeniowym.

W systemie pracy weekendowej maksymalną liczbę godzin, którą można ująć w rozkładzie czasu pracy w okresie rozliczeniowym, ustala się mnożąc najdłuższy dopuszczalny wymiar dobowego czasu pracy przez liczbę piątków, sobót, niedziel i świąt przypadających w okresie rozliczeniowym. W tym systemie jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin. Oznacza to, że dopuszczalna liczba godzin pracy jest uzależniona w tym systemie czasu pracy od układu weekendów i świąt w okresie rozliczeniowym. Zazwyczaj jest ona niższa niż wymiar czasu pracy ustalony zgodnie z art. 130 § 1 i 2 Kodeksu pracy.

Warto jednak pamiętać, że wydłużenie dobowego wymiaru czasu pracy nie oznacza, iż w każdym dniu pracy pracownik ma świadczyć pracę przez 12 godzin. Możliwy jest rozkład czasu pracy zakładający zróżnicowany dobowy wymiar czasu pracy. Pracodawca nie ma również obowiązku wyznaczania pracy we wszystkie dni weekendu lub dni świąteczne.

Pracownicy zatrudnieni w systemie pracy weekendowej w większości okresów rozliczeniowych nie są w stanie wypracować pełnego wymiaru czasu pracy ustalonego zgodnie z art. 130 § 1 i 2 Kodeksu pracy. Dlatego też są zwykle zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy. Wymiar etatu pracownika pracodawca powinien ustalić w taki sposób, aby biorąc pod uwagę dni, w których świadczona jest praca, możliwe było wypracowywanie wymiaru czasu pracy ustalanego na zasadach ogólnych. Ponadto w umowie powinna zostać określona dopuszczalna liczba godzin pracy ponad wynikający z umowy wymiar czasu pracy, której przekroczenie uprawnia pracownika do wynagrodzenia jak za pracę nadliczbową (art. 151 § 5 Kodeksu pracy).

Jeżeli jednak pracownik weekendowy zostanie zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, to za czas nieprzepracowany, ze względu na brak możliwości zaplanowania pracy w wymiarze zgodnym z zawartą przez strony umową o pracę, powinien otrzymywać wynagrodzenie postojowe za czas nieprzepracowany.