Renta rodzinna jest świadczeniem, które przysługuje określonym przez ustawodawcę członkom rodziny zmarłego ubezpieczonego, pod warunkiem, że w chwili śmierci miał on ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniał warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

W katalogu zawartym w art. 67 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wśród osób uprawnionych do renty rodzinnej, wymieniono dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione. Dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1. do ukończenia 16 lat;

2. do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia; albo

3. bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Jako ukończenie nauki traktuje się jej formalne zakończenie, a nie jedynie przerwanie z zamiarem kontynuowania. Urlop dziekański czy urlop zdrowotny jest także traktowany jako przerwa w nauce, a nie jej zakończenie. Z doktryny można wysnuć wniosek, iż zakończenie nauki odpowiada dacie zakończenia roku szkolnego lub akademickiego.

Ponadto ustawodawca przewidział pewien wyjątek wydłużenia prawa do renty w art. 68 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z jego treścią, jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia tego roku studiów. Nie można go jednak interpretować rozszerzająco i nawet gdyby student uzyskał decyzję dziekana o wydłużeniu roku akademickiego, to nie stanowi ona podstawy dalszego wydłużenia prawa do renty rodzinnej.