Z dyspozycji § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 grudnia 2016 roku w sprawie świadectwa pracy jednoznacznie wynika, iż w świadectwie pracy powinien zostać wskazany wyłącznie urlop wypoczynkowy wykorzystany przez pracownika u dotychczasowego pracodawcy w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy. Przepis ten stanowi bowiem, iż w świadectwie pracy zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczeń społecznych, dotyczące m.in. urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy i wykorzystanego w tym roku. Na tej podstawie w świadectwie pracy nie zamieszcza się informacji o przysługującym pracownikowi urlopie zaległym. Nie zamieszcza się również informacji o całkowitym wymiarze przysługującego pracownikowi w danym roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego. Wymiar wykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego powinien zostać określony w świadectwie pracy liczbą dni oraz godzin.

W świadectwie pracy pracodawca rozlicza się z pracownikiem z urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego w zakładzie pracy w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy.  Jeżeli przed ustaniem stosunku pracy pracownik wykorzystał urlop w wymiarze wyższym niż wynika z zasady proporcjonalności, winno to zostać ujawnione w świadectwie pracy. U kolejnego pracodawcy przysługiwać mu będzie urlop wypoczynkowy w odpowiednio niższym wymiarze. Jednakże łączny wymiar urlopu w roku kalendarzowym nie może być niższy niż wynikający z okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich pracodawców (art. 155¹ § 1, 2 kodeksu pracy).

Informacja o urlopie wypoczynkowym wykorzystanym w roku, w którym ustał stosunek pracy, powinna obejmować zarówno urlop wykorzystany w naturze, jak i urlop, za który pracownik otrzymał ekwiwalent pieniężny. Powinna ona mieć charakter zbiorczy. Pracodawca nie może bowiem odrębnie podawać informacji o wymiarze urlopu wypoczynkowego wykorzystanego w naturze i za który pracownik otrzymał ekwiwalent.