Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Praca ponad obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy stanowi okoliczność wyjątkową. Może ona występować tylko w ściśle określonych przez ustawodawcę przypadkach i nie może przekraczać ustalonych limitów.

Za pracę w godzinach nadliczbowych uważa się pracę ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także pracę wykonywaną ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy. Praca w godzinach nadliczbowych dopuszczalna jest zgodnie z treścią art. 151 § 1 kodeksu pracy, w przypadku:

• konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii,
• wystąpienia szczególnych potrzeb pracodawcy.

W art. 151 § 3 kodeksu pracy ustawodawca określił dopuszczalny limit godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym, przepracowanych w związku ze szczególnymi potrzebami pracodawcy. Wynosi on 150 godzin w roku kalendarzowym. Limit ten dotyczy zarówno nadgodzin dobowych, jak i średniotygodniowych. Warto pamiętać, że żaden przepis nie przewiduje ograniczania liczby godzin nadliczbowych powstałych w związku z koniecznością prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii.

Warto pamiętać, że przepisy dopuszczają możliwość zmiany określonego w powyżej przywołanym przepisie limitu godzin nadliczbowych w wewnętrznych źródłach prawa pracy. Modyfikacja jest możliwa na podstawie przepisu art. 151 § 4 kodeksu pracy. Zmiana ta powinna zostać dokonana w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, a jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, w umowie o pracę.