Prawo do urlopu jest jednym z podstawowych praw pracowniczych. Korzystanie z niego wynika z samego faktu pozostawania w zatrudnieniu. Nie ma znaczenia wymiar czasu pracy. Każdemu pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Co do zasady, urlopem wypoczynkowym pracownika zatrudnionego na część etatu rządzą takie same zasady jak te, które dotyczą urlopu pracownika zatrudnionego na pełen etat.

Wymiar urlopu wypoczynkowego jest uzależniony od stażu pracy. Jak wynika z art. 154 § 1 kodeksu pracy wymiar urlopu wynosi:

1. 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat;

2. 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Wymiar ten przysługuje pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy. Dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się go proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.

W oparciu o przywołaną wyżej treść art. 154 § 2 kodeksu pracy, aby ustalić  wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego na część etatu, należy pomnożyć wymiaru urlopu wypoczynkowego, który przysługiwałby pracownikowi, gdyby był zatrudniony w pełnym wymiarze oraz ułamek określający wymiaru czasu pracy, w jakim pracownik jest zatrudniony, a wynik zaokrąglić zawsze w górę.

Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. W każdym przypadku jeden dzień urlopu to 8 godzin, niezależnie od wymiaru etatu. Oznacza to, że liczba dni przysługującego pracownikowi wymiaru urlopu powinna zostać pomnożona przez 8 godzin i w ten sposób uzyskany wynik stanowić będzie liczba godzin urlopu, z którego może korzystać w trakcie roku pracownik zatrudniony na część etatu.