Regulacje Kodeksu pracy przewidują minimalne wymogi, które muszą wypełniać stosunki pracy i wynikające z nich uprawnienia pracownicze. Wynikający z przepisów standardowy wymiar urlopu wypoczynkowego pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi 20 dni, jeżeli jego staż pracy jest krótszy niż 10 lat, bądź 26 dni, jeżeli posiada on co najmniej 10-letni staż pracy (art. 154 § 1 Kodeksu pracy). Dodatkowo w przepisach szczególnych ustawodawca przewidział dodatkowe dni urlopu dla określonych grup pracowników.

Pracodawca nie może udzielić pracownikowi urlopu wypoczynkowego w niższym wymiarze, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracownik skorzystał z większej liczby dni urlopu. Możliwość udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze niż określony w Kodeksie pracy wynika z zasady uprzywilejowania określonej w art. 18 § 1 Kodeksu pracy. Zasada ta pozwala ukształtować warunki zatrudnienia korzystniej dla pracownika niż to wynika z przepisów kodeksowych. Pracodawca nie może kształtować tych warunków mniej korzystnie. Trzeba pamiętać, że pracownikowi przysługuje wynagrodzenie urlopowe również za dodatkowo udzielony urlop wypoczynkowy.

Pracodawca musi pamiętać, że nie istnieją jakiekolwiek podstawy prawne obniżenia wymiaru urlopu pracownika w kolejnym roku kalendarzowym, jeśli w poprzednim udzielił mu dni wolnych w wyższym wymiarze niż mu przysługiwał.

Ponadto warto zwrócić uwagę, że udzielenie danemu pracownikowi urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze niż wynikający z Kodeksu pracy może być uznane za przejaw nierównego traktowania i faworyzowanie określonego pracownika lub grupy pracowników.