Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za wykonywanie zadań związanych z ustalaniem prawa do świadczeń i ich wysokości oraz wypłatą świadczeń z ubezpieczenia chorobowego płatnicy składek mają prawo do wynagrodzenia. Wynagrodzenia płatników składek określa się jako procent kwoty tych świadczeń. „Kwota wynagrodzenia jest potrącana ze składek należnych od płatnika i wykazywana jest w deklaracji za miesiąc, w którym płatnik dokonał wypłaty świadczeń. W przypadku bezpodstawnego potrącenia wynagrodzenia jego zwrotu dokonuje płatnik składek w deklaracji rozliczeniowej za następny miesiąc.” (M. Łabanowski [w:] Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz, red. J. Wantoch-Rekowski, Warszawa 2015).

Z powyższego należy wysnuć wniosek, iż ustawodawca nie uzależnił skorzystania przez płatnika z omawianego uprawnienia od terminowego opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, a jedynie od ustalenia prawa do świadczenia i wypłacenia świadczenia chorobowego zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Warto zwrócić uwagę, że regulacja ta różni się od analogicznej, dotyczącej wynagrodzenia płatnika podatku. Zgodnie z treścią art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Zatem w tym przypadku terminowe wpłacanie zaliczek na podatek determinuje prawo do wynagrodzenia płatnika.