Korzystanie z pokoju relaksacyjnego jest całkowicie dobrowolne i odbywa się w miarę indywidualnych potrzeb pracowników. Wnioskodawca nie kontroluje w żaden sposób czy pracownicy korzystają z pokoju relaksacyjnego, którzy pracownicy z niego korzystają, jak często korzystają z pokoju i ile czasu w nim przebywają. Z perspektywy spółki korzystanie z takiego pomieszczenia przez pracowników ma na celu przede wszystkim dbałość o kondycję psychofizyczną pracowników, w tym przypadku z naciskiem na stronę psychiczną, zmniejszenie czy wręcz zniwelowanie stresu wywołanego opisanymi powyżej niekorzystnymi czynnikami oraz wielogodzinną pracą. Z perspektywy spółki pracownik odpowiednio zrelaksowany jest bardziej wydajny, pracuje szybciej, popełnia mniej błędów (albo w ogóle ich nie popełnia), jest potencjalnie mniej konfliktowy, ma lepszy kontakt z zespołem. Zatem kadra zarządzająca spółki uznała taki wydatek za w pełni uzasadniony, wpisujący się ponadto w filozofię propagowania zdrowego stylu życia. (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 marca 2017 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.1133.2016.1.AR).

Aby rozważyć, czy opisane wyżej świadczenie stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu należy odwołać się do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W jego treści sprecyzowane zostały kryteria nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy, które muszą zostać spełnione łącznie. Są one następujące:

• świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W przypadku stref relaksacyjnych niewątpliwie spełniona jest pierwsza przesłanka. Przyjmuje się, że zwiększanie efektywności pracownika to działanie w interesie nie tylko pracownika, ale także pracodawcy. Wynika to również z przywołanego wyżej fragmentu interpretacji indywidualnej. Zatem odpada druga przesłanka. Podobnie jak trzecia, gdyż nie da się przypisać konkretnemu pracownik wymiernej wartości świadczenia jakie uzyskuje korzystając ze strefy relaksacyjnej. Nie sposób jest mówić w tym przypadku o jakiejkolwiek korzyści majątkowej pracowników w postaci czy to bezpośredniego przysporzenia majątkowego, czy też zaoszczędzenia wydatków. Dlatego też, w oparciu o wskazane przesłanki, należy uznać, że pracownik nie uzyskuje przychodu podlagającego opodatkowaniu.