Dla prawidłowego rozliczenia czasu pracy niezwykle istotne znaczenie ma właściwe ustalenie momentu rozpoczęcia doby pracowniczej i tygodnia pracowniczego. Definicje legalne tych pojęć odbiegają jednak od ich powszechnego rozumienia. Dlatego też warto przytoczyć wyjaśnienia zawarte w przepisach prawa pracy.

Definicję tygodnia pracy ustawodawca zawarł w art. 128 § 3 pkt 2 kodeksu pracy. Zgodnie z jego treścią do celów rozliczania czasu pracy pracownika przez tydzień należy rozumieć 7 kolejnych dni kalendarzowych, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego. Wynika z tego, że tygodnia w rozumieniu prawa pracy nie wolno utożsamiać z tygodniem kalendarzowym. W przepisie nie chodzi bowiem o siedem kolejnych dni kalendarzowych od poniedziałku do niedzieli, lecz o siedem kolejnych dni liczonych od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego. Rozpoczyna się on pierwszego dnia okresu rozliczeniowego (czyli o godzinie 0.00) i kończy się z upływem siódmego dnia (czyli o godzinie 24.00).

„Tydzień służy do wyznaczania dwóch rzeczy: okresu nieprzerwanego odpoczynku (art. 133), a także maksymalnej liczby dni lub godzin i dni pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym” (K. Jaśkowski [w:] E. Maniewska, K. Jaśkowski, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy, LEX/el. 2025).