Umowa o pracę na czas określony nie może być wykorzystywana jako podstawa zatrudnienia bez ograniczeń. Ustawodawca przewidział limity zarówno co do liczby umów terminowych jak i łącznej długości okresu zatrudnienia na takiej podstawie. Trzeba pamiętać, że prawo pracy nie określa okresu przerwy w zatrudnieniu lub stosowaniu umowy o pracę na czas określony, po którym wskazane limity mają ponowne zastosowanie dla tych samych stron stosunku pracy.

Art. 25¹ § 1 kodeksu pracy wskazuje, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Określone limity biegną niezależnie od siebie. Może zatem nastąpić wyczerpanie jednego z nich, mimo że drugi nadal trwa.

Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie, nowej umowy o pracę na czas określony.

Wskazanych wyżej limitów nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

– jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy (art. 25¹ § 4 kodeksu pracy).

Do limitów wlicza się wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia między tymi samymi stronami stosunku pracy. Ustawodawca nie przewidział jakiejkolwiek przerwy w zatrudnieniu, która pozwalałaby na ponowne liczenie limitów. W konsekwencji bez względu na upływ czasu, zawierając umowę o pracę z konkretnym pracownikiem, pracodawca powinien uwzględniać wszystkie uprzednio zawarte z nim umowy o pracę na czas określony – zarówno ich liczbę, jak i ich łączny czas trwania. Na zakończenie warto dodać, że do umów o pracę zawartych na czas określony, trwających w dniu 22 lutego 2016 roku, stosuje się opisane wyżej limity. Niemniej jednak do wskazanego okresu zatrudnienia wlicza się okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony przypadający od dnia 22 lutego 2016 roku. Trwająca w tym dniu umowa o pracę na czas określony jest uważana za pierwszą umowę albo za drugą umowę, jeżeli została zawarta jako druga umowa. Ponadto umowy o pracę na czas określony zakończone przed 22 lutego 2016 roku nie wpływają na limit czasowy dla umów okresowych – nie uwzględnia się ich w limicie 33 miesięcy. Bierze się jednak pod uwagę przy liczeniu liczby dotychczas zawartych umów, o ile trwały w dniu 22 lutego 2016 roku. Jeśli zostały zakończone wcześniej, to również nie są one uwzględniane.