Po ustaniu stosunku pracy pracodawca ma obowiązek wydać pracownikowi świadectwo pracy. Treść świadectwa pracy została określona przez prawodawcę w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 roku w sprawie świadectwa pracy. Wśród informacji, które powinny znaleźć się w tym dokumencie jest również wzmianka o zajęciu wynagrodzenia za pracę.

Zgodnie z dyspozycją § 2 ust. 1 wskazanego rozporządzenia w świadectwie pracy zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczeń społecznych, dotyczące m.in. zajęcia wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Ponadto omawiany obowiązek wynika również z treści art. 97 § 2 kodeksu pracy oraz przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Na podstawie art. 97 § 2 zd. 2 kodeksu pracy pracodawca powinien zamieścić stosowną wzmiankę w świadectwie pracy o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym, wskazując komornika, numer sprawy egzekucyjnej, jak również wysokość potrąconych kwot. Dodatkowo, zgodnie z treścią art. 884 § 2 kodeksu postępowania cywilnego: „W razie rozwiązania stosunku pracy z dłużnikiem dotychczasowy pracodawca czyni wzmiankę o zajęciu należności w wydanym dłużnikowi świadectwie pracy, a jeżeli nowy pracodawca dłużnika jest mu znany, przesyła temu pracodawcy zawiadomienie komornika i dokumenty dotyczące zajęcia wynagrodzenia oraz powiadamia o tym komornika i dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie egzekucyjne. Wzmianka w świadectwie pracy powinna zawierać oznaczenie komornika, który zajął należność, oraz numer sprawy egzekucyjnej, jak również wskazać wysokość potrąconych już kwot. Przesłanie zawiadomienia komornika ma skutki zajęcia należności dłużnika u nowego pracodawcy od chwili dojścia zawiadomienia do tego pracodawcy”.

Dodatkowo w kodeksie postępowania cywilnego ustawodawca zastrzegł karę grzywny dla pracodawcy, który zaniedba przesłania dokumentów zajęcia wynagrodzenia nowemu pracodawcy dłużnika. Zgodnie z art. 886 § 1 kodeksu postępowania cywilnego może zostać ona wymierzona przez komornika w wysokości do pięciu tysięcy złotych. Grzywna jest powtarzana, jeżeli pracodawca nadal uchyla się od wykonania tej czynności w dodatkowo wyznaczonym terminie.