W razie wystąpienia szczególnych wydarzeń w życiu pracownika lub w życiu bliskich mu osób może on skorzystać z urlopu okolicznościowego. Są to dodatkowe dni, z których pracownik może skorzystać w trakcie roku kalendarzowego niezależnie od dni przysługujących mu z tytułu urlopu wypoczynkowego.

Powodem wprowadzenia do porządku prawnego omawianych dodatkowych dni wolnych było umożliwienie pracownikowi wzięcia udziału w uroczystościach bądź dopełnienia wszelkich formalności z nimi związanych. Wymiar oraz zasady jego udzielania określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. W § 15 przywołanego aktu normatywnego wskazano zdarzenia, które uzasadniają skorzystanie z dodatkowych dni wolnych.

Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:

1. 2 dni – w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy;

2. 1 dzień – w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

Warunkiem udzielenia pracownikowi urlopu okolicznościowego jest wystąpienie przez niego z wnioskiem do pracodawcy o jego udzielenie. Na żądanie pracodawcy pracownik powinien przedstawić dokument potwierdzający wystąpienie szczególnego zdarzenia uzasadniającego skorzystanie z tego szczególnego zwolnienia (np. akt stanu cywilnego).