Dla ustalenia czy wartość omawianego świadczenia jest przychodem pracownika istotne znaczenie ma to, czy świadczenie pracodawcy jest spełniane w interesie pracodawcy, czy pracownika. Na ogół w omawianych okolicznościach jest spełniane w interesie pracownika, a tym samym stanowi jego przychód ze stosunku pracy.

Nie ulega wątpliwości, że kwota, którą finansuje pracodawca-płatnik składek, będąc przychodem pracownika, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe. Jednak nie będzie ona zaliczana do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego wypłacanego w okresie zatrudnienia.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku stanowi przychód pracownika za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc zachorowania. Jednocześnie jak wynika z art. 41 powołanej ustawy podstawę wymiaru zasiłku stanowią składniki wynagrodzenia, do których ubezpieczony nie zachowuje prawa w trakcie niezdolności do pracy. Dofinansowanie wynajmu mieszkania zazwyczaj nie jest pomniejszane za okresy choroby, a pracownik otrzymuje od pracodawcy ustaloną kwotę (ustalone świadczenie) niezależnie od swoich nieobecności.

A contrario, w przypadku choroby pracownika trwającej po rozwiązaniu stosunku pracy, płatnik składek powinien wykazać wypłacaną kwotę dofinansowania w zaświadczeniu płatnika składek ZUS Z-3. Zostanie ona uwzględniona w podstawie wymiaru zasiłku wypłacanego byłemu ubezpieczonemu po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego.