Mocą nowelizacji do kodeksu pracy dodane zostały przepisy, które ograniczają dopuszczalność zatrudniania rodziców dzieci do ukończenia przez nie 8 roku życia w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych, w systemie przerywanego czasu pracy oraz delegowania poza stałe miejsce pracy.

Powyższe zostało zawarte w art. 178 § 2 kodeksu pracy, zgodnie z którym pracownika wychowującego dziecko do ukończenia przez nie 8 roku życia nie wolno bez jego zgody zatrudniać w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w systemie czasu pracy, o którym mowa w art. 139 [systemie przerywanego czasu pracy], oraz delegować poza stałe miejsce pracy.

Jak wynika wprost z przywołanego przepisu zakaz nie ma charakteru bezwzględnego. Pracownik może bowiem zgodzić się na wykonywanie pracy ponadwymiarowej lub w pozostałych okolicznościach opisanych przez ustawodawcę. Po ukończeniu przez dziecko pracownika ośmiu lat pracodawca nie jest już ograniczony przez ustawodawcę – nie musi już pytać o zgodę pracownika na przeniesienie pracownika poza stałe miejsce pracy, powierzenie pracy w porze nocnej, godzinach nadliczbowych, czy w systemie przerywanego czasu pracy.

Ponadto trzeba pamiętać, że „jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie dziecka są zatrudnieni, z uprawnień określonych w § 2 komentowanego artykułu może korzystać tylko jedno z nich” (E. Maniewska [w:] K. Jaśkowski, E. Maniewska, Kodeks pracy. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2023). Stanowi o tym art. 189¹ kodeksu pracy.

Wejście w życie omawianej regulacji nie implikuje wprost obowiązku pracodawcy uzyskania od pracownika, który posiada dziecko do 8. roku życia, oświadczenia o tym, czy zamierza on skorzystać z nowych uprawnień, czy też nie. Jednak z § 6 pkt 1 lit. d rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 10 grudnia 2018 roku w sprawie dokumentacji pracowniczej wynika, że, taka zgoda, jeśli zostanie wyrażona, powinna znaleźć się w dokumentacji pracowniczej prowadzonej oddzielnie dla każdego pracownika.