Wskazanego wyżej przepisu nie można jednak traktować jako źródła bezwzględnego obowiązku dla pracodawcy, uwzględniania każdego wniosku pracownika o udzielenie urlopu wypoczynkowego. Świadczy o tym chociażby treść art. 163 kodeksu pracy. Wynika z niego, iż urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów, a jeżeli zakładowa organizacja związkowa wyraziła na to zgodę lub gdy u pracodawcy nie działa taka organizacja, po porozumieniu pracodawcy i pracownika. Zarówno tworząc plan urlopów, jak i zawierając z pracownikiem porozumienie w przedmiocie terminu wykorzystania urlopu wypoczynkowego pracodawca powinien uwzględnić wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy oraz pamiętać, iż nie można zaplanować terminu wykorzystania urlopu na żądanie (art. 163 § 1, 2 kodeksu pracy).

Skorzystanie przez pracownika z urlopu wypoczynkowego wymaga zaakceptowania przez pracodawcę wniosku pracownika o udzielenie tego urlopu. Pracownik nie może samowolnie rozpocząć korzystania z urlopu. Jak wyjaśnił bowiem Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 maja 1998 r., sygn. akt I PKN 99/98: „Pracownik nie może sam sobie udzielić urlopu, a samo złożenie wniosku o udzielenie urlopu wypoczynkowego nie może być również traktowane jako uzgodnienie terminu i wymiaru urlopu”.

Pracodawca nie jest związany wnioskiem pracownika zawierającym propozycję terminu udzielenia mu urlopu wypoczynkowego. Tym samym może odmówić udzielenia urlopu wypoczynkowego w terminie wskazanym przez pracownika. Ustawodawca przewidział jednak od tej zasady wyjątki. W art. 163 § 3 kodeksu pracy pracodawca został zobowiązany do uwzględnienia wniosku pracownika o udzielenie urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim. Istotę rzeczonego obowiązku wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku dnia 20 sierpnia 2001 r., sygn. akt I PKN 590/00. W jego ocenie: „Z art. 163 § 3 KP wynika, że na wniosek pracownicy pracodawca udziela jej urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim. Przepis ten stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 163 § 1 KP, w myśl której przy ustalaniu planu urlopów (w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową) pracodawca bierze pod uwagę wnioski pracowników oraz konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Regulacja ta oznacza, że pracodawca nie jest związany wnioskiem pracownika zawierającym propozycję terminu udzielenia urlopu, jest jednak związany takim wnioskiem, gdy pochodzi on od pracownicy, która urodziła lub ma urodzić dziecko i w związku z tym chciałaby przedłużyć czas sprawowania nad nim pełnej, osobistej opieki. Ujęcie treści normatywnej wymienionych przepisów wskazuje więc jednoznacznie na to, że – poza prawnym uprzywilejowaniem pracownicy – z przepisu art. 163 § 3 KP wynika dla niej także obowiązek złożenia wniosku w sprawie udzielenia urlopu wypoczynkowego, który miałby przypaść bezpośrednio po urlopie macierzyńskim”.

Pracodawca nie ma jednak obowiązku udzielenia urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po zakończeniu korzystania z urlopu wychowawczego. Ustawodawca nie przewidział przepisu analogicznego do art. 163 § 3 kodeksu pracy, który nakładałby na pracodawcę obowiązek udzielenia urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie wychowawczym.