Pracownikowi przebywającemu na zwolnieniu lekarskim nie można wręczyć wypowiedzenia umowy o pracę. Ochrona ta wynika z treści art. 41 kodeksu pracy. Można jednak zwolnić pracownika długotrwale niezdolnego do pracy w trybie natychmiastowym na podstawie art. 53 kodeksu pracy, czyli z przyczyn niezawinionych przez pracownika.

Nie ulega wątpliwości, że długotrwałe, ale także krótkie, lecz częste nieobecności pracownika w pracy, niezależnie od przyczyny, dezorganizują funkcjonowanie zakładu pracy. Pracodawca jest w takich sytuacjach zwykle zobowiązany do zatrudnienia innej osoby, która będzie wypełniać obowiązki nieobecnego. Taka osoba może sprawdzić się lepiej lub po prostu bardziej związać z zespołem i klientami podczas absencji innego pracownika. Z tego względu pracodawca może  nosić się z zamiarem rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem po jego powrocie do pracy.

Z orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że częsta, powtarzająca się, nieobecność z powodu choroby może stanowić przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę. Natomiast jednorazowa, nawet długotrwała, nieobecność nie będzie stanowić pewnej przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Uznanie długotrwałych i częstych nieobecności spowodowanych chorobą za przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie musi mieć również określony wymiar ekonomiczny dla pracodawcy, tzn. pracodawca w razie sporu musi być w stanie wykazać, że nieobecności te szkodzą jego interesom i pociągają za sobą określone skutki finansowe (np. konieczność zapłaty wynagrodzenia za czas choroby, konieczność zapłaty za pracę nadliczbową pracowników, którzy wykonują obowiązki pracownika nieobecnego w pracy z powodu choroby albo wynagrodzenia pracownika zastępującego).

Również długotrwała nieobecność może stanowić przyczynę wypowiedzenia, tylko nie może być przyczyną wyłączną. Takie wnioski można wyciągnąć z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2003 r. (sygn. akt: I PK 96/02), zgodnie z którym długotrwałe nieobecności pracownika spowodowane chorobą mogą uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, ale jednak takie wypowiedzenie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w sytuacji, gdy dotyczy długoletniego pracownika dotąd nienagannie wykonującego swoje obowiązki pracownicze. Zatem podejmując decyzję o wypowiedzeniu umowy o pracę z takich przyczyn trzeba również zwrócić uwagę na dotychczasowy dorobek pracownika, jego zaangażowanie w wykonywanie obowiązków pracowniczych, nienaganną pracę.

Oczywiście nie można zapominać, że, jak w każdym przypadku, rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z pracownikiem często lub długotrwale nieobecnym w pracy z powodu choroby musi być oceniane z punktu widzenia równego traktowania pracowników.