W niektórych działalnościach wykonywanie pracy musi odbywać się nieprzerwanie. Może być to uzasadnione technologią produkcji albo koniecznością ciągłego zaspokajania potrzeb ludności. W takich przypadkach można stosować pracę w ruchu ciągłym. Jest ona nazywana także przedłużonym czasem pracy.

W tym systemie czasu pracy przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy może nastąpić w trzech spośród czterech tygodni okresu rozliczeniowego. System ten umożliwia pracę na trzech ośmiogodzinnych zmianach przez 6 dni w tygodniu. Dzięki przedłużeniu dobowego wymiaru czasu pracy do 12 godzin możliwe jest przejście jednego dnia na system dwuzmianowy, co pozwala pracownikom zmienić godziny wykonywania pracy (tzw. złamanie zmiany).

Przy pracy w ruchu ciągłym, obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy oblicza się na podstawie art. 138 § 3 Kodeksu pracy. Zgodnie z jego treścią ustala się go:

1. mnożąc 8 godzin przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie rozliczeniowym, z wyłączeniem niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a następnie

2. dodając do otrzymanej liczby liczbę godzin odpowiadającą przedłużonemu tygodniowemu wymiarowi czasu pracy u danego pracodawcy.

Dodatkowo wymaga się, aby liczba godzin odpowiadająca przedłużonemu tygodniowemu wymiarowi czasu pracy u danego pracodawcy nie przekraczała 4 godzin na każdy tydzień okresu rozliczeniowego, w którym następuje przedłużenie czasu pracy (art. 138 § 4 Kodeksu pracy).

Należy pamiętać, że pracę przypadającą w ramach przedłużonego dobowego oraz tygodniowego wymiaru czasu pracy ustawodawca traktuje jako pracę normalną, która nie ma charakteru nadliczbowego. Nie podlega więc ograniczeniom właściwym dla godzin nadliczbowych, nie jest również wliczana do rocznego limitu godzin nadliczbowych. Jednak za każdą godzinę pracy powyżej 8 godzin na dobę w dniu wykonywania pracy w przedłużonym wymiarze czasu pracy pracownikowi przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych w wysokości 100% wynagrodzenia.

Co ważne, wymiar czasu pracy przekraczający osiem godzin na dobę nie może być stosowany wobec:

1. pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia,

2. pracownic w ciąży,

3. pracowników młodocianych,

4. pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie 4. roku życia, bez ich zgody,

5. pracowników z umiarkowanym i znacznym stopniem niepełnosprawności, jeśli nie uzyskają zgody lekarza.