Pracownikom, którzy zostali czasowo przeniesieni do pracy poza miejsce stałego zamieszkania lub zakwaterowania, o ile byli zatrudnieni w tej miejscowości lub codziennie dojeżdżali z niej do pracy przysługuje dodatek za rozłąkę. Prawo do takiego świadczenia zostało zastrzeżone ustawowo dla niektórych grup zawodowych, na przykład sędziom Sądu Najwyższego, urzędnikom państwowym lub żołnierzom zawodowym. Inne osoby mogą go otrzymywać na podstawie wewnętrznych regulacji.
Omawiane świadczenie zostało wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne na podstawie § 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z jego treścią podstawy wymiaru składek nie stanowi dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne – do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Warto zapamiętać, że przywołane zwolnienie nie będzie miało zastosowania, gdy przeniesienie nie będzie miało charakteru czasowego albo gdy, mimo czasowego charakteru, nowe miejsce pracy będzie znajdować się w miejscu zamieszkania pracownika.
Obecnie dieta z tytułu krajowej podróży służbowej wynosi 45 zł. Dopiero nadwyżka ponad wskazaną kwotę będzie wliczana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.