Świadczenia emerytów i rencistów, którzy pobierają je, ale nie osiągnęli jeszcze powszechnego wieku emerytalnego, mogą ulegać zawieszeniu lub zmniejszeniu. Stanie się tak, jeśli przychody osiągane przez nich z jednoczesnego świadczenia pracy albo wykonywania działalności gospodarczej przekroczą kwoty graniczne.

Powyższe wynika z ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 103 i następne). Przywołane wyżej kwoty graniczne ustawodawca uzależnił od wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za miniony kwartał przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Zgodnie z art. 104 ust. 7 prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba, ulega zawieszeniu w razie osiągania przychodu w kwocie wyższej niż 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Natomiast w razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyżej jednak niż 130% tej kwoty, świadczenie ulega zmniejszeniu o kwotę przekroczenia, nie większą jednak niż kwota maksymalnego zmniejszenia:

1. 939,61 zł – dla emerytur oraz rent z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,

2. 704,75 zł – dla rent z tytułu częściowej niezdolności do pracy,

3. 798,72 zł – dla rent rodzinnych dla jednej osoby (art. 104 ust. 8 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

Za I kwartał 2025 roku przeciętne miesięczne wynagrodzenie wynosi 8962,28 zł. Od 1 czerwca 2025 roku kwoty te będą przedstawiały się następująco:

• 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za II kwartał 2024 roku, czyli 6273,60 zł;
• 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za II kwartał 2024 roku, czyli 11 650,97 zł.