Z art. 151(9) § 1 kodeksu pracy wynika, że niedziele i święta określone w przepisach o dniach wolnych od pracy są dniami wolnymi od pracy. Wśród dni świątecznych ustawodawca wymienił między innymi pierwszy i drugi dzień Wielkiej Nocy. Co do zasady pracownicy nie powinni świadczyć pracy w te dni. Żaden przepis nie przewiduje jednak bezwzględnego zakazu jej wykonywania.

Zgodnie z art. 151⁹ § 2kodeksu pracy, za pracę w niedzielę i święto w przypadkach, w których ustawodawca dopuszcza pracę w te dni (o których mowa w art. 151¹⁰ kodeksu pracy), uważa się pracę wykonywaną pomiędzy godziną 6:00 w tym dniu a godziną 6:00 w następnym dniu, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina.

Za pracę w niedzielę i święto pracodawca jest obowiązany zapewnić inny dzień wolny od pracy:

1. w zamian za pracę w niedzielę – w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli;

2. w zamian za pracę w święto – w ciągu okresu rozliczeniowego (art. 151¹¹ § 1 kodeksu pracy).

Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w § 1 pkt 1 dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę, pracownikowi przysługuje dzień wolny od pracy do końca okresu rozliczeniowego, a w razie braku możliwości udzielenia dnia wolnego od pracy w tym terminie – dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w niedzielę (art. 151¹¹ § 2 kodeksu pracy).  Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w § 1 pkt 2 dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w święto, pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w święto (art. 151¹¹ § 3 kodeksu pracy).

Do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy dotyczące pracy w niedzielę (art. 151¹¹ § 4 kodeksu pracy). W konsekwencji, za pracę w niedzielę i poniedziałek wielkanocny pracownikowi przysługują łącznie 2 dni wolne, z czego jeden powinien zostać zapewniony w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po niedzieli wielkanocnej, a drugi – w ciągu okresu rozliczeniowego (przed lub po dniu świątecznym).

„Pojęcie dnia wolnego, który powinien być udzielony w zamian za pracę w niedzielę lub święto, nie jest w pełni jasne. Proponowane mogą być dwie możliwości. Ten dzień może być rozumiany jako dzień kalendarzowy, czyli od godziny 0.00 do godziny 24.00, albo jako 24 godziny, które rozpoczynają się z uwzględnieniem godzin pracy przepracowywanych przez pracownika na jego zmianie.

Za tą drugą możliwością opowiedział się na podstawie poprzednich przepisów SN w uchwale (7) z 10.02.1994 r., I PZP 49/93, OSNAPiUS 1994/8, poz. 123. Stwierdził, że pracownikowi zatrudnionemu w zakładzie pracy w systemie trzyzmianowej organizacji pracy, na stanowisku w ruchu ciągłym, rozpoczynającemu pracę w niedzielę na trzeciej zmianie i kończącemu pracę na tej zmianie w dniu następnym w granicach czasu, który zgodnie z art. 138 § 2 w zw. z art. 137 § 1 (obecnie art. 151⁹ § 2 w zw. z art. 151⁷ § 1) uważa się za pracę w niedzielę, nie przysługuje dodatek przewidziany w art. 134 § 2 (obecnie art. 151¹ § 1 i 2 – chodzi o to, że pracownikowi, który pracował w niedzielę lub święto w normalnym czasie pracy, nie przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych, jeżeli udzielono mu innego dnia wolnego w terminie przewidzianym w Kodeksie), jeżeli pracownik otrzymał kolejne 24 godziny wolne od pracy w czasie roboczym tygodnia, rozpoczynające się po zakończeniu trzeciej zmiany.

Pogląd ten należy podzielić na podstawie przepisów Kodeksu po nowelizacji z 14.11.2003 r. Trafne są ogólne spostrzeżenia Sądu Najwyższego, że sposób rozumienia dnia wolnego od pracy nie może być oderwany od pojęcia dnia pracy i że dni pracy i dni wolne od pracy stanowią jedność. Zwolnienie pracownika od pracy w danym dniu oznacza, że jest on zwolniony z całej dniówki, choćby kalendarzowo kończyła się ona dnia następnego. Pojęcie dnia wolnego od pracy w systemie pracy zmianowej nie powinno być odrywane od harmonogramu świadczenia pracy” (K. Jaśkowski [w:] E. Maniewska, K. Jaśkowski, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy, LEX/el. 2025).