Zawieszenie biegu przedawnienia to instytucja z prawa cywilnego, która znajduje zastosowanie także w prawie pracy. Polega ona na tym, że bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty wstrzymuje się na czas ustania przeszkody.

Zapobiega ona przedawnieniu roszczeń, których dochodzenie nie jest możliwe z przyczyn obiektywnych. „Jeśli zdarzenie udaremniające wierzycielowi dochodzenie roszczenia wystąpi jeszcze przed rozpoczęciem biegu przedawnienia, bieg ten nie rozpocznie się do czasu ustania przeszkody. W przypadku gdy przeszkoda ta pojawi się w trakcie biegnącego już okresu przedawnienia, dojdzie do zawieszenia biegu terminu przedawnienia na czas trwania przyczyny uniemożliwiającej działanie uprawnionego. Istotne przy tym jest, że zawieszenie to nie niweczy rozpoczętego przedawnienia, które biegnie dalej z chwilą ustania przyczyny zawieszenia. Powoduje to więc przesunięcie o czas zawieszenia skutku upływu terminu przedawnienia” (A. Kosut [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom II. Art. 94-304(5), wyd. VI, red. K. W. Baran, Warszawa 2022).

„Na gruncie Kodeksu pracy, inaczej niż w prawie cywilnym, do wskazanych wyżej modyfikacji biegu terminu przedawnienia dochodzi wyłącznie z powodu siły wyższej” (A. Kosut [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom II. Art. 94-304(5), wyd. VI, red. K. W. Baran, Warszawa 2022). Zgodnie bowiem z treścią art. 293 kodeksu pracy bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na czas trwania przeszkody, gdy z powodu siły wyższej uprawniony nie może dochodzić przysługujących mu roszczeń przed właściwym organem powołanym do rozstrzygania sporów.

Ponadto ustawodawca przewidział szczególną regulację dla zawieszenia biegu przedawnienia roszczenia o urlop wypoczynkowy. Nie rozpoczyna się on, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na czas korzystania z urlopu wychowawczego (art. 293¹ kodeksu pracy). „W razie korzystania z urlopu wychowawczego w kilku częściach bieg przedawnienia ulega kilkakrotnemu zawieszeniu na okresy jego wykorzystywania, a biegnie w okresach przerw między nimi, czyli w okresach wykonywania pracy. Odpowiednio odnosi się to do rozpoczęcia biegu przedawnienia” (K. Jaśkowski [w:] E. Maniewska, K. Jaśkowski, Kodeks pracy. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024).

„Artykuł 294 [kodeksu pracy] ustanawia instytucję wstrzymania zakończenia biegu przedawnienia (przesunięcia początku biegu przedawnienia) dla roszczeń przysługujących osobom pozbawionym pełnej zdolności do czynności prawnych albo tym, do których istnieje podstawa do całkowitego ubezwłasnowolnienia, które jednocześnie nie mają przedstawiciela ustawowego. Artykuł ten ma charakter ściśle ochronny i w tym też celu został włączony do Kodeksu pracy, mimo że akt ten zezwala na samodzielne zawarcie umowy o pracę przez osoby w wieku od 16 lat” (M. Gersdorf [w:] W. Ostaszewski, M. Raczkowski, K. Rączka, A. Zwolińska, M. Gersdorf, Kodeks pracy. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2024). Jak wynika z jego treści przedawnienie względem osoby, która nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych albo co do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia, nie może skończyć się wcześniej niż z upływem 2 lat od dnia ustanowienia dla niej przedstawiciela ustawowego albo od dnia ustania przyczyny jego ustanowienia. Jeżeli termin przedawnienia wynosi 1 rok, to jego bieg liczy się od dnia ustanowienia przedstawiciela ustawowego albo od dnia, w którym ustała przyczyna jego ustanowienia.