Umowa o pracę stanowi obowiązkowy tytuł do ubezpieczeń społecznych. Oznacza to, że płatnik składek, czyli pracodawca, ma obowiązek dokonania zgłoszenia zatrudnionego pracownika do ZUS w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń emerytalno-rentowych, chorobowego, wypadkowego i zdrowotnego.

Powyżej wskazany obowiązek płatnik powinien wypełnić w terminie 7 dni od dnia nawiązania stosunku pracy. Termin nawiązania stosunku pracy ustawodawca określił w art. 26 Kodeksu pracy. Zgodnie z jego treścią „stosunek pracy nawiązuje się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeżeli terminu tego nie określono – w dniu zawarcia umowy.” Zatem datą nawiązania stosunku pracy jest data rozpoczęcia pracy – gdy została ona wskazana w umowie o pracę. Jeżeli jednak daty tej nie określono – wtedy będzie nią data zawarcia umowy. W przypadku, gdy data zawarcia umowy o pracę i data rozpoczęcia pracy nie będą tożsame, to płatnik powinien zgłosić pracownika do ubezpieczeń w terminie 7 dni od daty rozpoczęcia przez niego pracy.

Jeżeli strony zawierają kolejne umowy o pracę w ciągłości, bez dnia przerwy, to praktyka dopuszcza nie dokonywanie każdorazowo wyrejestrowania i zgłoszenia do ubezpieczeń w ZUS. Jednak modelowo na koncie ubezpieczonego powinny być widoczne wszystkie okresy zawieranych umów, pomimo że pomiędzy nimi nie wystąpiły przerwy (zgłoszenia i wyrejestrowania). Z praktycznego punktu widzenia takie podejście się jednak nie przyjęło, a ZUS akceptuje uproszczenie, które stosują płatnicy.