Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:

1) w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

1a) wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

2) z powodu przebywania w: stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego, szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;

3) wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.

Jak wynika z art. 92 § 1 kodeksu pracy pracownikowi, który ukończył 50 rok życia przysługuje wynagrodzenie chorobowe za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Po tym okresie pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Przy czym należy pamiętać, że okres 14-dniowy ma zastosowanie do niezdolności do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.

Od początku 2022 roku jego wysokość została ujednolicona dla wszystkich ubezpieczonych. Wynosi 80% podstawy jego wymiaru, niezależnie od wieku osoby ubezpieczonej oraz od tego, czy podczas zwolnienia przebywa ona w szpitalu, czy też nie. Zgodnie z art. 11 ust. 1a ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa: „Miesięczny zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem ust. 2, wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.”

W art. 11 ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa ustawodawca przewidział wyjątki, w przypadku których ubezpieczony może korzystać z zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy jego wymiaru. Te wyjątki zachodzą, jeżeli niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy:

1. przypada w okresie ciąży;

2. powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;

3. powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy."