Przepisy prawa pracy nie przewidują wprost zakazu zawarcia równocześnie kolejnej umowy o pracę przez te same strony. Z orzecznictwa wynika jednak zasada pozostawania przez pracownika i pracodawcę w jednym stosunku pracy. Zasada ta może jednak doznać wyjątku, ale wyłącznie w ściśle określonych przypadkach.

Pracownik i pracodawca mogą pozostawać w dwóch równoległych stosunkach pracy w przypadku, gdy rodzaj pracy wykonywanej w ramach drugiego stosunku pracy jest inny niż w ramach pierwszego stosunku (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 1969 r., sygn. akt III PZP 1/69).

Mimo to pracodawca, który decyduje się na zawarcie więcej niż jednej umowy o pracę z tym samym pracownikiem, musi liczyć się z zarzutem próby obejścia przepisów dotyczących czasu pracy, godzin nadliczbowych i odpoczynków. Zawarcie więcej umów, czy to umów o pracę, czy umowy o pracę i umowy cywilnoprawnej, na wykonywanie pracy tego samego rodzaju oznacza wykonywanie jednej umowy. Dopiero wykonywanie pracy różnego rodzaju pozwala na formalne wykonywanie dwóch umów.

W takiej sytuacji pracodawca obowiązany jest odrębnie dla każdej z tych umów rozliczać czas pracy i prowadzić odrębną ewidencję czasu pracy. Pracownik w ramach każdego ze stosunków pracy łączących go z tym samym pracodawcą ma odrębne prawo do urlopu wypoczynkowego, urlopów związanych z rodzicielstwem, urlopu bezpłatnego, urlopu szkoleniowego i okolicznościowego. Trzeba jednak pamiętać, że pomimo oddzielnego rozliczania czasu pracy, pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi co najmniej 11 godzin dobowego odpoczynku oraz 35 godzin odpoczynku tygodniowego.