Pracownik delegowany, w tym kierowca transportu międzynarodowego - zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i podstawy wymiaru zasiłków

Pracodawca decydujący się na wysłanie swoich pracowników do realizacji zadań na terenie innego kraju Unii Europejskiej jest zobowiązany znać zasady określone w przepisach o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych, aby wiedzieć do którego kraju należy daną osobę zgłosić do ubezpieczeń społecznych, a tym samym według jakich zasad należy naliczać składki na ubezpieczenia społeczne.

Po ustalenie ustawodawstwa polskiego jako właściwego (zaświadczenie A1 wydawane przez ZUS) należy naliczać składki według jednej z dwóch zasad, to jest albo pracownika delegowanego albo pracownika w podróży służbowej.

W stosunku kierowców w transporcie międzynarodowym zmienione przepisy określiły, że nie jest on w podróży służbowej i podstawę wymiaru składek należy ustalać jak dla pracowników delegowanych.

Na dodatek w kolejnej nowelizacji przepisów wprowadzona została możliwość nie liczenia składek m.in. od kosztów noclegów poza „kabiną samochodu”, czy kosztów korzystania z sanitariatów. Wprowadzono również ujednoliconą wysokość 60 euro za każdy dzień realizacji przewozu, bez względu na kraj.

Skoro pracownicy delegowany, w tym kierowcy transportu międzynarodowego, podlegają polskiemu ustawodawstwu, to w razie zaistnienia niezdolności do pracy są oni objęciu ochroną z tego tytułu. Tym samym pracodawca jest zobowiązany ustalić prawo do zasiłku, a następnie ustalić podstawę wymiaru i wysokość tego zasiłku. W tym zakresie zasady są odmienne niż obowiązujące w stosunku do pracownika realizującego swoje obowiązki na terenie Polski.