Skopiuj link
Art. 109 § 1 Kodeksu pracy wskazuje terminy, których upływ uniemożliwia zastosowanie wobec pracownika kary porządkowej, i stanowi, że kara porządkowa nie może zostać zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości (przez pracodawcę) o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia tego naruszenia. Warunkiem zastosowania wobec pracownika kary porządkowej jest uprzednie wysłuchanie go, rozumiane jako umożliwienie pracownikowi swobodnego odniesienia się do stawianych mu zarzutów – czy to w formie ustnej, jak sugeruje sformułowanie użyte przez ustawodawcę, czy też w formie pisemnej (jako oświadczenie pracownika bądź tez protokół wypowiedzi), co jest rozwiązaniem o wiele lepszym w sytuacjach spornych.
Zgodnie z art. 109 § 3 Kodeksu pracy bieg pierwszego z terminów, o ile zaistnieje niemożność wysłuchania pracownika wskutek jego nieobecności w pracy, ulega wstrzymaniu lub zawieszeniu do czasu powrotu pracownika do pracy. Należy podkreślić, że art. 109 § 3 Kodeksu pracy nie wpływa na bieg drugiego terminu, czyli nieobecność pracownika trwająca ponad 3 miesiące od dopuszczenia się naruszenia obowiązków pracowniczy niweczy możliwość legalnego zastosowania kary porządkowej.
Art. 109 § 3 Kodeksu pracy nie ma również żadnego znaczenia dla interpretacji stanów faktycznych, w których pracownik po uprzednim wysłuchaniu (które zazwyczaj następuje w chwili ujawnienia naruszenia obowiązku pracowniczego) „ucieka w chorobę”. Taka nieobecność pozostaje bez znaczenia dla biegu terminów ograniczających dopuszczalność zastosowania wobec pracownika kary porządkowej. Z tych względów wadliwa jest praktyka, która polega na oczekiwaniu w tej sytuacji na powrót pracownika do pracy w celu zakończenia postępowania porządkowego, lub też sporządzenie przez pracodawcę pisemnego zawiadomienia o nałożeniu na pracownika kary porządkowej, a następnie wstrzymywanie się z doręczeniem pisemnego zawiadomienia do dnia powrotu pracownika do pracy.
Zastosowanie kary porządkowej nastąpi dopiero gdy wręczymy pracownikowi (za pokwitowaniem) pisemne zawiadomienie, które w treści będzie określać rodzaj przekroczenia i datę jego popełnienia oraz pouczenie o prawie i terminie do wniesienia sprzeciwu, a gdy pracownik będzie nieobecny w pracy – gdy prześlemy mu zawiadomieni na adres wskazany jako adres do korespondencji. W przeciwnym wypadku może okazać, że zwłoka w doręczeniu zawiadomienia spowoduje przekroczenie terminów określonych w art. 109 § 1 Kodeksu pracy.