Senat zaproponował, aby praca zdalna mogła być wykonywana okazjonalnie, na wniosek pracownika złożony w postaci papierowej lub elektronicznej, w wymiarze nieprzekraczającym 30 dni w roku kalendarzowym. W ustawie, która wyszła z Sejmu przewidywano 24 dni okazjonalnej pracy zdalnej.

Ponadto Senat wydłużył również okres vacatio legis przepisów dotyczących pracy zdalnej. Początkowo zaproponowany 14-dniowy, a później 2-miesięczny okres na przygotowanie pracodawców i pracowników do nowych zasad powierzania pracy zdalnej wydawał się nie być wystarczający. Senatorowie zdecydowali, że nowe regulacje w tym zakresie miałyby wejść w życie po upływie 3 miesięcy od ogłoszenia ustawy.

Decyzją senatorów podniesiony został także wiek dziecka (z 4. do 10. roku życia), którego rodzic pracujący w systemie przerywanego czasu pracy, ruchomego czasu pracy lub w indywidualnym rozkładzie czasu pracy będzie mógł wystąpić z wnioskiem o pracę zdalną do pracodawcy, a pracodawca będzie zobowiązany taki wniosek uwzględnić.  Co więcej pracodawca będzie musiał również uwzględnić wniosek o pracę zdalną pracownika posiadającego orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, a także pracownika sprawującego opiekę nad innym członkiem najbliższej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym, posiadającymi orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. W sejmowej wersji ustawy takie uprawnienie przysługiwało wyłącznie w razie sprawowania opieki – z wnioskiem wiążącym dla pracodawcy nie mógł wystąpić pracownik niepełnosprawny.

Poprawkami Senatu zajmie się Sejm. Może je odrzucić bezwzględną większością głosów. W przeciwnym razie poprawki będą uznane za przyjęte. Następnie ustawa zostanie skierowana do podpisu przez Prezydenta RP.