Rehabilitacja lecznicza prowadzona przez ZUS

Celem programu jest przywrócenie zdolności do pracy osobom, które w następstwie choroby, urazu lub wypadku są zagrożone długotrwałą niezdolnością do pracy lub są nadal niezdolne do pracy, ale jednocześnie, po odbyciu rehabilitacji leczniczej, rokują odzyskanie tej zdolności. Podstawą skierowania do ośrodka rehabilitacyjnego jest orzeczenie o potrzebie rehabilitacji, wydane przez lekarza orzecznika ZUS. Orzeczenie może być wydane
w następujących okolicznościach:
 

• na wniosek lekarza prowadzącego leczenie,
• podczas kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do pracy,
• przy ustalaniu uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego,
• podczas orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych.

Rehabilitacja lecznicza w ramach prewencji rentowej prowadzona jest w systemie stacjonarnym lub ambulatoryjnym, dla następujących rodzajów schorzeń:
 

• w systemie stacjonarnym: narząd ruchu, wczesne stany pourazowe i po zabiegach artroskopowych, układ krążenia, układ oddechowy, psychosomatyka, onkologia gruczołu sutkowego,
• w systemie ambulatoryjnym: narząd ruchu i układ krążenia.

Rehabilitacja lecznicza odbywa się na podstawie ustalonego indywidualnie programu, uwzględniającego schorzenie podstawowe i choroby współistniejące i zawiera następujące elementy:
 

• kinezyterapię i fizykoterapię, czyli zabiegi z zakresu ciepłolecznictwa, krioterapii, magneto- i elektroterapii, leczenia ultradźwiękami, laseroterapii i rożnych form masażu,
• rehabilitację psychologiczną, w tym m.in. psychoedukację i treningi relaksacyjne,
• edukację zdrowotną.

Rehabilitacja lecznicza w ośrodku trwa 24 dni, przy czym w uzasadnionych wypadkach okres ten może być skrócony lub wydłużony.