W uzasadnieniu projektu wskazano, iż: „mając na względzie […] interes społeczny i publiczny, w tym interes strony pracowników przedsiębiorstw prowadzonych przez podmioty gospodarcze objęte sankcjami, za celowe uznano wprowadzenie rozwiązania pozwalającego na funkcjonowanie podmiotów, wobec których zastosowano środek, o którym mowa w art. 1 pkt 1 albo 2 ustawy sankcyjnej do czasu zbycia całości środków finansowych, funduszy lub zasobów gospodarczych należących do tych podmiotów lub przejęcia na rzecz Skarbu Państwa całości środków finansowych, funduszy lub zasobów gospodarczych należących do tych podmiotów.”

Nie da się ukryć, że konsekwencje nałożonych sankcji ponoszą nie tylko przedsiębiorcy, ale także ich pracownicy, którzy nie otrzymali należnych im świadczeń. Dlatego też w nowelizacji przewidziano zasady, w których przedsiębiorca może wystąpić o wsparcie. Ma być ono udzielane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na pokrycie należności pracowniczych, w razie niewypłacalności pracodawcy i ich niezaspokojenia z powodu braku środków finansowych, przez okres nieprzekraczający 3 miesięcy. Przewidziano dodatkowo ograniczenie wysokości takiego świadczenia za jeden miesiąc do wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału. Z przedmiotowym wnioskiem może wystąpić pracodawca, a jeżeli tego nie zrobi takie prawo ma przysługiwać indywidualnie pracownikowi.