Odstąpienie od obowiązku przeprowadzania wstępnych badań lekarskich

Z literalnej wykładni art. 229 § 1¹ pkt 2 k.p. wynika, iż ma on zastosowanie w przypadku przyjmowania pracownika do pracy u „innego pracodawcy”. Nie ogranicza on możliwości rezygnacji z wstępnych badań lekarskich tylko do pracodawcy następującego bezpośrednio po zatrudnieniu u pracodawcy, u którego przeprowadzono badania lekarskie.

Pracodawca może skorzystać z uprawnienia z art. 229 § 1¹ pkt 2 k.p. w przypadku przedstawienia przez pracownika skierowania na badania lekarskie oraz orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy. Skierowanie pozwala określić warunki pracy. Natomiast orzeczenie służy stwierdzeniu zdolności pracownika do pracy w warunkach określonych w skierowaniu. Dokumenty te pozostają ze sobą w ścisłym związku – bez przedstawienia skierowania na badania lekarskie nie ma możliwości wykorzystania orzeczenia.  

Nie mają znaczenia warunki pracy u pracodawcy, który zatrudnia pracownika w okresie pomiędzy zatrudnieniem u pracodawcy, u którego miały miejsca badania lekarskie, a pracodawcą chcącym dopuścić pracownika do pracy w oparciu o rzeczone badania. Nie ma również znaczenia, czy dopuszczenie do pracy u tego pracodawcy następowało na podstawie orzeczenia wydanego w związku z zatrudnieniem u pierwszego pracodawcy, czy na podstawie orzeczenia wydanego w wyniku skierowania pracownika na badania lekarskie przez drugiego pracodawcę. Dla pracodawcy podejmującego decyzję w przedmiocie odstąpienia od przeprowadzania wstępnych badań lekarskich powinna mieć znaczenie treść przedstawionego przez pracownika skierowania na badania lekarskie i orzeczenia o zdalności do pracy w warunkach określonych w skierowaniu oraz warunki pracy na stanowisku, na którym pracodawca chce zatrudnić pracownika.

Drugim warunkiem skorzystania z możliwości odstąpienia od przeprowadzenia wstępnych badań lekarskich na podstawie art. 229 § 1¹ pkt 2 k.p. jest brak przerw w zatrudnieniu przekraczających 30 dni. Dłuższa przerwa sugerować może wystąpienie niezdolności do pracy, która wymagała przeprowadzenia badań kontrolnych. Przypomnijmy, iż zgodnie z art. 229 § 2 zd. 2 k.p. w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.

Należy podkreślić, iż dopuszczenie pracownika do pracy bez przeprowadzenia wstępnych badań lekarskich na podstawie orzeczenia lekarskiego wydanego w związku z zatrudnieniem u innego pracodawcy następuje na podstawie decyzji pracodawcy. Jeżeli pracodawca ma wątpliwości, może skierować pracownika na badania lekarskie. Art. 229 § 1¹ pkt 2 k.p. przewiduje bowiem uprawnienie pracodawcy do rezygnacji z przeprowadzania badań lekarskich. Przywołanego przepisu nie można natomiast postrzegać jako przepisu, który wprowadza obowiązek odstąpienia od ich przeprowadzenia.