Urlop ojcowski to jeden z przywilejów przysługujących pracownikowi w związku z rodzicielstwem. Pracownik-ojciec ma prawo do tego urlopu w wymiarze 2 tygodni, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 12 miesiąca życia albo do upływu 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przysposobienie dziecka i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 14 roku życia. Pracodawca udziela go na pisemny wniosek pracownika.

Po wykorzystaniu urlopu ojcowskiego pracownik może zawnioskować o urlop wypoczynkowy. Może wtedy wykorzystać zarówno bieżący, jak i zaległy urlop wypoczynkowy. Pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w takich okolicznościach w pełnym przysługującym mu wymiarze.

Powyżej wskazany obowiązek pracodawcy wynika z art. 182³ § 3 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem do urlopu ojcowskiego stosuje się odpowiednio między innymi regulację art. 163 § 3 Kodeksu pracy. Przepis ten zobowiązuje pracodawcę do udzielenia pracownicy urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim. Dlatego też na pracodawcę został nałożony obowiązek uwzględnienia wniosku pracownika-ojca o udzielenie urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie ojcowskim (podstawa prawna: art. 163 § 3 Kodeksu pracy w zw. z art. 182³ § 3 Kodeksu pracy).

Wniosek pracownika o urlop wypoczynkowy bezpośrednio po urlopie ojcowskim jest dla pracodawcy wiążący i nie może zostać odrzucony ani obwarowany dodatkowymi warunkami.  

Wątpliwości może budzić to, czy w razie korzystania z urlopu ojcowskiego w częściach, opisana powyżej regulacja wiąże pracodawcę po wykorzystaniu każdej części. Względy celowościowe przemawiają za uznaniem, iż pracodawca powinien uwzględnić wniosek pracownika o urlop wypoczynkowy po każdej części urlopu ojcowskiego. Dzięki temu pracownik-ojciec wychowujący dziecko może w sposób bardziej elastyczny i odpowiadający potrzebom łączyć korzystanie z urlopu ojcowskiego i urlopu wypoczynkowego.