Decydująca dla ustalenia momentu uzyskania przychodu jest chwila pozostawienia świadczenia do dyspozycji podatnika. Ta generalna zasada ma również zastosowanie do przychodów ze stosunku pracy.

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przychód jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Na tej podstawie można wysnuć wniosek, że przychód, w przypadku świadczeń pieniężnych, powstaje w momencie ich otrzymania przez podatnika lub postawienia ich do jego dyspozycji. Natomiast przychód w postaci świadczeń w naturze i innych świadczeń nieodpłatnych powstaje z chwilą otrzymania świadczenia przez podatnika bądź wykonania świadczenia na rzecz podatnika.

Kluczowe znaczenie dla ustalenia momentu uzyskania przychodu ma pojęcie „pozostawienia do dyspozycji”. Rozumieć je należy jako pozostawienie podatnikowi przysługujących mu wartości w taki sposób, aby mógł z nich swobodnie korzystać. W praktyce określenie momentu „pozostawienia do dyspozycji” jest jednak trudne. Wątpliwości mogą powstać między innymi przy świadczeniach w naturze, a także w sytuacji, gdy świadczenie pieniężne wypłacane jest za pomocą przelewu na rachunek bankowy. Nie ma wątpliwości, że w przypadku, gdy wynagrodzenie wypłacane jest w gotówce, momentem pozostawienia do dyspozycji, a tym samym powstania przychodu, jest dzień, w którym pieniądze zostały pracownikowi wypłacone. Jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane w drodze przelewu na rachunek bankowy pracownika, to momentem pozostawienia do dyspozycji pracownika jest moment wypłaty i obciążenia rachunku bankowego pracodawcy. Jak wyjaśnił bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2014 roku, nr IPPB2/415-372/14-2/LS: „Zasadny zatem będzie pogląd, iż za moment uzyskania przychodu ze stosunku pracy należy przyjąć moment wypłaty (obciążenia rachunku), a nie dzień, w którym wynagrodzenie wpłynie na rachunek pracownika”.