Stosunek pracy wygasa wskutek śmierci pracownika. Mimo to na pracodawcy w takiej sytuacji nadal ciążą pewne obowiązki. Jest zobligowany między innymi wypłacić odpowiednim podmiotom świadczenia, które były należne zmarłemu, a także w związku z tym uczynić zadość swojej roli płatnika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych i ubezpieczeń społecznych.

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców (art. 922 § 1 kodeksu cywilnego). Jednak zgodnie z § 2 przywołanego przepisu, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

W omawianym zakresie należy odwołać się do właściwej regulacji zawartej w kodeksie pracy. Zgodnie z treścią art. 63¹ § 2 kodeksu pracy prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika, w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku. Wobec tego rodzinie przysługują wszystkie świadczenia, jakie nie zostały wypłacone pracownikowi przed jego śmiercią. Co ważne, na pracodawcy spoczywa obowiązek ustalenia prawidłowego kręgu uprawnionych podmiotów.

Pracodawca wypełnia rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych wyłącznie w przypadku wypłaty świadczeń na zasadach opisanych w kodeksie pracy. Oznacza to, że od wartości tych świadczeń wypłacanych podmiotom wymienionym przez ustawodawcę w art. 63¹ § 2 kodeksu pracy płatnik powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast świadczenia wypłacane na rzecz spadkobierców nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.