Ustawodawca przewiduje szereg wymogów formalnych dla rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem. Jednym z nich jest zawarcie w oświadczeniu o wypowiedzeniu pouczenia dla pracownika o możliwości odwołania się od wypowiedzenia do sądu pracy. Pracownik może w ciągu 21 dni od dnia doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę wnieść do sądu pracy odwołanie od wypowiedzenia.

Zgodnie z treścią art. 30 § 5 kodeksu pracy „w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy”.

Pominięcie pouczenia jest nieprawidłowością, jednak jej skutki nie są tak poważne jak na przykład w przypadku pominięcia w treści oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony i nieokreślony, przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. W szczególności uchybienie w postaci braku właściwego pouczenia w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę nie uzasadnia podniesienia przez pracownika roszczenia o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach bądź zasądzenie odszkodowania.

Warto pamiętać, że brak pouczenia nie stanowi wykroczenia na podstawie art. 281 pkt 3 kodeksu pracy. Pominięcie pouczenia w oświadczeniu woli pracodawcy jest niewątpliwie przykładem naruszenia przepisów o wypowiadaniu umów o pracę. Jednak naruszenie to nie może być postrzegane jako naruszenie rażące, a tylko tego rodzaju uchybienia obowiązkom ciążącym na pracodawcy podlegają karze.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem brak pouczenia pracownika o prawie odwołania się od wypowiedzenia może stanowić okoliczność usprawiedliwiającą jego przekroczenie (wyrok Sądu Najwyższego z 23 listopada 2000 roku, sygn. akt: I PKN 117/00). Pracownik może w takich okolicznościach wystąpić o jego przywrócenie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 1998 roku, sygn. akt I PKN 468/97).