Okres zasiłkowy to łączny czas, przez który można pobierać zasiłek chorobowy. Obecnie do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni. Nie ma znaczenia, czy przyczyna niezdolności do pracy występująca przed przerwą i po przerwie jest ta sama, czy nie. Przy ustalaniu okresu zasiłkowego nie uwzględnia się okresów niezdolności do pracy przypadających przed przerwą nie dłuższą niż 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła w trakcie ciąży (art. 8 ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa).

Do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. W tym przepisie ustawodawca wskazał przyczyny niemożności wykonywania pracy traktowane na równi z niezdolnością do pracy. Dotyczy to sytuacji, w których ubezpieczony nie świadczy pracy:

• w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
• wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
• z powodu przebywania w:

• stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
• szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;

• wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.

„Stosownie do art. 9 ust. 3 u.ś.p.u.s. [ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa] do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresu niezdolności do pracy przypadającego w okresach, o których mowa w art. 4 ust. 1. Ze względu na gramatyczne brzmienie tego przepisu, w którym ustawodawca posługuje się ogólnie pojęciem niezdolności do pracy, nie wskazując na jej przyczyny, do okresu zasiłkowego nie podlegają wliczeniu okresy niezdolności do pracy z powodu choroby, jak również niemożności świadczenia pracy przypadające w okresach, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, tj. okresy niezdolności do pracy przypadające w okresie wyczekiwania, a więc okresie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego w przypadku podlegania mu obowiązkowo lub 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego w przypadku podlegania mu dobrowolnie. Z mocy art. 12 ust. 3 u.ś.p.u.s. [ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa] do okresu zasiłkowego nie wlicza się również okresów niezdolności do pracy przypadających w czasie urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego, tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, oraz usprawiedliwionej nieobecności w pracy, o której mowa w art. 63² § 8 k.p. [kodeksu pracy], podczas których ubezpieczony nie ma prawa do zasiłku chorobowego.” (K. Stopka [w:] Świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Komentarz, Warszawa 2022).