O ile ustalenie wartości świadczeń wypłacanych pracownikowi w formie pieniężnej nie nastręcza jakichkolwiek trudności to inaczej sytuacja wygląda w przypadku świadczeń niepieniężnych i tych przekazywanych w naturze. Należy pamiętać, że płatnik nie ma możliwości dowolnego, według własnego uznania, wyliczania wysokości takich świadczeń, bowiem ustawodawca ściśle określił sposoby ich ustalania w art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Ponadto należy zwrócić uwagę, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast w przypadku transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych¹ wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie przepisów art. 23o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych [ustalanie cen transferowych] i art. 23p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych [metody weryfikacji cen transferowych] (art. 11 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
 

---

¹ Art. 23m ust. 1 pkt 6 – transakcja kontrolowana – oznacza identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań;