Skopiuj link
Jednym z najbardziej kłopotliwych w stosowaniu przepisów ustawy o czasie pracy kierowców jest art. 8 tej ustawy, zgodnie z którym dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych, przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Przy specyfice pracy kierowcy naruszania wskazanego przepisu i odrobinę sztuczne uprawnianie pracownika do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych było nieuniknione.
Wchodząca w życie 1 stycznia 2012r. nowelizacja ustawy o czasie pracy kierowców da szansę wielu pracodawcom na zmianę tego stanu rzeczy. Mianowicie do art. 8 dodany zostanie ust. 2, w świetle którego wobec kierowcy będzie mógł być stosowany indywidualny rozkład czasu pracy pracownika ustalany przez pracodawcę, który będzie mógł przewidywać różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy. W takim przypadku ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie nie będzie stanowiło pracy w godzinach nadliczbowych.
Wskazana możliwość oparcia czasu pracy kierowcy na indywidualnym rozkładzie czasu pracy nie będzie jednak rozwiązaniem stosowanym wprost o przepisy ustawy, ponieważ jego wdrożenie będzie wymagało zawarcia odpowiedniego porozumienia z właściwą formą reprezentacji załogi. Wprowadzenie indywidualnego rozkładu czasu pracy będzie następować bowiem w drodze specjalnego porozumienia zawieranego z zakładową organizacją związkową, a jeżeli pracodawca nie będzie objęty działaniem takiej organizacji, po porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego pracodawcy.
Dzięki wdrożeniu takiego rozwiązania dopuszczalne będzie planowanie rozpoczynania przez kierowcą pracy przed upływem 24 godzin od momentu rozpoczęcia pracy zgodnie z rozkładem czasu pracy w poprzedniej dobie pracowniczej bez konieczności rozliczenia czasu pracy pracownika z zastosowaniem przepisów o wynagradzaniu pracy w godzinach nadliczbowych. Zastosowanie wobec pracownika indywidualnego rozkładu czasu pracy ustalanego przez pracodawcę będzie jednak ograniczone koniecznością zapewnienia pracownikowi obligatoryjnych okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego, o których mowa w art. 14 ustawy o czasie pracy kierowców.