Skopiuj link
Podstawy prawne
Podstawę prawną zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych stanowią ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1065 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. z 2014 r., poz. 864 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.
Wskazane powyżej akty prawne określają sposób i tryb organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych, zasady refundacji kosztów poniesionych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego, tryb zawarcia i warunki umów z uprawnionymi pracodawcami.
Prace interwencyjne
Ustawodawca zatrudnienie w ramach prac interwencyjnych definiuje jako zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie bezrobotnych (art. 2 pkt 26 ustawy). Umowa ze starostą zostaje zawarta wskutek pozytywnego rozpoznania wniosku złożonego przez organizatora do powiatowego urzędu pracy (§ 4 ust. 1 rozporządzenia).
Prace interwencyjne nie mogą być organizowane przez pracodawcę, jeżeli znajduje się on w trudnej sytuacji ekonomicznej, a w szczególności w stanie likwidacji lub upadłości.
Pracodawcy, który zatrudnił pracownika w ramach prac interwencyjnych, zwracana jest przez starostę część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składek na ubezpieczenie społeczne. Wysokość zwrotu powinna zostać wcześniej ustalona przez strony. Nie może ona jednak przekraczać granic określonych w art. 51 ust. 1 – 4 ustawy.
Przez okres 3 miesięcy po zakończeniu refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, pracodawca jest obowiązany do utrzymania w zatrudnieniu bezrobotnego, stosownie do zawartej umowy (art. 51 ust. 6 ustawy). Niewywiązanie się z przedmiotowego obowiązku lub naruszenie innych warunków umowy rodzi obowiązek pracodawcy zwrotu uzyskanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji. Zwrot powinien nastąpić w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania (art. 51 ust. 7 ustawy).
Roboty publiczne
Zgodnie z treścią art. 2 pkt 32 ustawy pod pojęciem robót publicznych rozumieć należy zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac organizowanych przez powiaty – z wyłączeniem prac organizowanych w urzędach pracy – gminy, organizacje pozarządowe statutowo zajmujące się problematyką ochrony środowiska, kultury, oświaty, kultury fizycznej i turystyki, opieki zdrowotnej, bezrobocia oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych, organizacji pozarządowych, spółek wodnych i ich związków.
Zatrudnienie bezrobotnego w ramach robót publicznych może nastąpić w przypadku pozytywnie rozpatrzonego wniosku o organizację robót publicznych złożonego w powiatowym urzędzie pracy, właściwym ze względu na miejsce wykonywania tych robót (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Jeżeli organizator robót publicznych nie będzie pracodawcą dla bezrobotnych, we wniosku powinien zostać wskazany pracodawca oraz adres jego siedziby i miejsca prowadzenia działalności (§ 4 ust. 4 ustawy).
Starosta zwraca organizatorowi robót publicznych część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz część składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej. Zwrot nie może jednak przekraczać granic określonych w art. 57 ust. 1 – 2 ustawy.
Naruszenie warunków umowy w zakresie zatrudniania bezrobotnego w okresie trwania robót publicznych powoduje obowiązek zwrotu uzyskanych przez organizatora robót refundacji wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanych refundacji od dnia otrzymania pierwszej refundacji. Na dokonanie zwrotu organizator ma 30 dni od dnia doręczenia wezwania (art. 57 ust. 3a ustawy).