Skopiuj link
Jedno z najistotniejszych ograniczeń w rozwiązywaniu stosunku pracy za wypowiedzeniem statuuje art. 41 k.p. Przepis ten zabrania pracodawcy wypowiadania pracownikowi umowy o pracy w czasie urlopu, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, jeśli nie upłynął jeszcze okres uprawniający pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Pojęcie innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy jest bardzo szerokie. Z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1632 z późn. zm.) wynika bowiem, iż przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy. Mogą być nimi m.in. okresy niezdolności do pracy wskutek choroby czy nieobecność w pracy z uwagi na uczestnictwo w sprawie sądowej w charakterze świadka.
W związku z powyższym powstała wątpliwość czy inną usprawiedliwioną nieobecność w pracy stanowi nieobecność w zakładzie pracy w dniu wolnym od pracy z tytułu harmonogramu. Wątpliwości w tym przedmiocie rozwiał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r., sygn. akt II PK 301/11. W wyroku tym Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, iż czas wolny wynikający z norm o czasie pracy i ich równoważeniu, przypadający w zwykły dzień pracy, nawet gdy trwa nieprzerwanie całą dniówkę, nie stanowi innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, o której mowa w art. 41 k.p. Wskazywał on, iż „za inną usprawiedliwioną nieobecność w pracy uznaje się nieobecności nieplanowane, które wynikają z konieczności wykorzystania na inne usprawiedliwione zdaniem ustawodawcy cele – dnia przewidzianego na pracę. Cele te mogą być rodzinne (opieka), socjalne (ślub, pogrzeb), społeczne (praca nauczyciela zawodu), wymiaru sprawiedliwości (świadek). Zwykle ową inną nieobecność w pracy, która jest usprawiedliwiona odnosi się do przypadków wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281 ze zm.). Tak też na sprawę zapatruje się Sąd Najwyższy orzekający w niniejszym sporze. Innymi słowy, czas wolny wynikający z norm o czasie pracy i ich równoważeniu z odpoczynkiem, przypadający w zwykły dzień pracy nie stanowi innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, o której mowa w art. 41 k.p., nawet wtedy gdy trwa nieprzerwanie całą dniówkę.”.
Reasumując, należy uznać, iż dzień wolny z tytułu harmonogramu nie stanowi innej usprawiedliwionej nieobecności o której mowa w art. 41 k.p. Można zatem wręczyć pracownikowi w tym dniu oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.
Radca Prawny
Dominika Zarzycka-Dudek
[email protected]
Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta