Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wśród nich mieści się także wartość wynagrodzeń wypłacanych pracownikom. Jeśli wynagrodzenie otrzymuje małżonek przedsiębiorcy, to jego wartość również może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższa reguła wynika z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki; kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 [stosunek służbowy, stosunek pracy, stosunek pracy nakładczej, spółdzielczy stosunek pracy], art. 13 pkt 2, 8 i 9 lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, z zastrzeżeniem pkt 55 i art. 22 ust. 6ba.

Z przywołanej regulacji można wywnioskować, że dopuszcza się zaliczenie wynagrodzenia wypłaconego małżonkowi do kosztów uzyskania przychodów podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Może on prowadzić działalność gospodarczą jednoosobowo, w formie spółki cywilnej, jawnej albo partnerskiej. Wynagrodzenie można uwzględnić w kosztach dopiero z chwilą wypłacenia, dokonania lub postawienia do dyspozycji pracownika.