Pracownik, który choruje i uda się do lekarza, uzyska zaświadczenie lekarskie stwierdzające, że jest on niezdolny do pracy. W okresie objętym tak zwanym zwolnieniem lekarskim pracownik jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy i wykonywania innych czynności mających związek z pracą. Co do zasady, nie może podejmować aktywności wykraczających poza te, których celem jest odzyskanie zdrowia i pełnej sprawności organizmu.
Zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wykonywanie przez pracownika pracy w okresie korzystania ze zwolnienia lekarskiego skutkować może utratą prawa do zasiłku chorobowego. W sprzeczności z przywołaną powyżej regulacją stoją zapowiedzi Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, które przedstawiło projekt nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw. Jeśli zmiany przepisów wejdą w życie, to prawnie dopuszczalna będzie praca w okresie zwolnienia lekarskiego w przypadku pracowników zatrudnionych u co najmniej 2 pracodawców. Jeśli lekarz poczyni stosowną adnotację, to pracownik będzie mógł podejmować czynności służbowe u jednego pracodawcy, podczas gdy u drugiego będzie niezdolny do pracy. Lekarz będzie musiał określić, jakie czynności są dla pracownika dozwolone. Może się bowiem tak zdarzyć, że każda praca będzie wymagała innego rodzaju aktywności i chory pracownik będzie mógł świadczyć jeden rodzaj pracy, ale choroba będzie mu uniemożliwiać wykonywanie drugiej.
Ponadto nowe przepisy będą wprowadzały definicję pracy zarobkowej. Są nią wszelkie czynności mające zarobkowy charakter, niezależnie od stosunku prawnego będącego podstawą ich wykonywania. Zgodnie z proponowaną regulacją pracą zarobkową miałyby nie być incydentalne czynności, których podjęcie w okresie zwolnienia od pracy wymagają istotne okoliczności. Oznacza to, że pracownik nie traciłby prawa do zasiłku, jeśli w trakcie niezdolności do pracy podpisałby dokumenty, czy wykonał czynności, których zaniechanie mogłoby narazić pracodawcę lub kontrahenta na znaczne straty finansowe.
Wskazane powyżej zmiany mogą zacząć obowiązywać od początku 2025 roku. Według Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej stanowią one odpowiedź na zmieniające się realia wykonywania pracy i potrzeby stron stosunków pracy.