Na początek warto przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ta otwarta definicja została doprecyzowana przez orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku, sygn. K 7/13. W ocenie Trybunału za przychód pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być uznane świadczenia, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich pracowników).

W przypadku wyjazdów integracyjnych spełnienie powyższych przesłanek należy ocenić następująco. Wyjazdy są finansowane przez pracodawców, są ogólnodostępne dla wszystkich pracowników, a udział w nich jest w pełni dobrowolny. Jednak korzyści z udziału pracowników w takiej imprezie uzyskuje przede wszystkim pracodawca. Celem takiego wyjazdu jest bowiem zacieśnienie wzajemnych więzi łączących pracowników oraz pracowników z pracodawcą. Sprzyja to polepszeniu atmosfery w pracy, a w konsekwencji poprawia efektywność pracy. Ponadto pracownicy nie uzyskują wymiernej korzyści ani nie unikają wydatku, który musieliby ponieść. Dzieje się tak, gdyż z razie niezorganizowania wyjazdu przez pracodawcę sami by tego nie zrobili, czyli nie uczestniczyliby w podobnym wyjeździe, zorganizowanym w tym samym miejscu oraz w tym samym czasie.

Na podstawie przedstawionej analizy trzeba przyjąć, że sfinansowanie wyjazdu integracyjnego dla pracowników nie spełnia warunków innego nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy, określonych przez Trybunał Konstytucyjny. Tym samym po stronie pracownika nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.