Co do zasady wszelkie świadczenia otrzymane od pracodawcy stanowią przychód ze stosunku pracy. Jako takie podlegają opodatkowaniu, chyba że korzystają ze zwolnienia na podstawie odpowiednich przepisów. Dotyczy to zarówno świadczeń odpłatnych, częściowo odpłatny oraz nieodpłatnych. Jednak, aby po stronie pracownika powstał przychód muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostało ono spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść uzyskana przez pracodawcę jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

O ile w omawianym zakresie spełnienie dwóch pierwszych przesłanek nie budzi wątpliwości to pewien kłopot powstaje przy próbie ustalenia wartości świadczenia realnie otrzymanego przez pracownika. Niezwykle trudno określić wartość usług (np. telekomunikacyjnych), czy stopień zużycia narzędzi lub urządzeń, z których pracownik korzystał do celów prywatnych. Przyjęcie określonego ryczałtu również nie byłoby rozwiązaniem sprawiedliwym.

Dlatego też orzecznictwo organów skarbowych pozwala na konstatację, iż po stronie pracownika nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu prywatnego wykorzystywania sprzętu udostępnionego przez pracodawcę.