Co do zasady wszelkie świadczenia uzyskane przez pracownika od pracodawcy stanowią dla niego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Jednak w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca przewidział wyjątki od tej zasady. Jeżeli pracownik uzyska świadczenie wymienione wprost wśród wyjątków to będzie ono korzystało ze zwolnienia od opodatkowania.

Przyznane pracownikowi dofinansowanie do kosztów wakacyjnego wyjazdu może zostać pokryte ze środków pracodawcy lub z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jeśli pracodawca na ten cel przeznacza swoje własne środki to otrzymana wartość stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Powinna ona zostać doliczona do jego wynagrodzenia, a następnie opodatkowana.

Odmiennie sytuacja wygląda, jeśli pracownik otrzyma wsparcie w ramach działalności socjalnej pracodawcy. Takie świadczenie korzysta bowiem ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 punkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią: wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej świadczeń rzeczowych lub pieniężnych, finansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 złotych. W okresie od 2020 roku do końca 2023 roku limit omawianego zwolnienia został zwiększony i wynosi 2000 zł. Oczywiście wskazana przez ustawodawcę kwota zwolnienia obejmuje łączną wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika z ZFŚS w ciągu całego roku.